Turystyka jest najsilniejszym i najszybciej rozwijającym się sektorem na świecie (UNWTO 2013), a rola Europy w światowym sektorze turystycznym jest wybitna, o czym świadczy wysoki udział międzynarodowych przyjazdów turystycznych, wahający się od 64,0% do 56,4% w 1980 r. i 2010 odpowiednio (UNWTO 2013).
Bogate i zróżnicowane dziedzictwo kulturowe Europy jest głównym czynnikiem przyciągającym turystów (Rátz 2004). Chociaż wyjątkowa rola Europy jako destynacji turystycznej jest niekwestionowana, istnieją dość znaczne różnice między regionami Europy i bardzo często turystyka historyczna i kulturowa nie jest dostępna. Turystyka krajów Grupy V4, ale także zachodniej Ukrainy, ma te same cechy turystyczne, co region Europy Środkowo-Wschodniej, do którego należą. Mają podobną przeszłość historyczną, a niektóre punkty ich kultury są podobne, a nawet wspólne. Tym samym mają wspólne wartości kulturowe i intelektualne oraz wspólne korzenie historyczne w różnych tradycjach religijnych (mozaika kulturowa).
Według prognoz, choć liczba międzynarodowych przyjazdów turystów do Europy będzie stale rosła w ciągu najbliższych piętnastu lat, to jej udział będzie malał do 41,1% w 2030 r. (UNWTO 2013). Wzrost przyjazdów międzynarodowych będzie mniej znaczący w Europie Zachodniej, Południowej i Północnej. Ich udział w światowej liczbie przyjazdów turystów zmniejszy się odpowiednio z 24,7% do 12,3%, 22,4% do 14,6% i 7,4% do 5,3%. To właśnie w krajach Europy Środkowo-Wschodniej nadal istnieje duży potencjał wzrostu liczby przyjazdów turystów międzynarodowych. Obecnie, pomimo tych możliwości, kraje regionu borykają się z niekorzystnym stosunkiem liczby turystów do odwiedzających. Turystyka historyczno-kulturowa jest najpopularniejszym i najbardziej obiecującym ze wszystkich rodzajów turystyki XXI wieku, gdyż wykorzystując dorobek minionych lat pomaga budować wzajemne zrozumienie między ludźmi, sprzyja poszanowaniu różnorodności kulturowej, zwiększa intelektualną i duchową poziom.
Celem projektu jest badanie i promocja dziedzictwa historycznego i kulturowego destynacji z krajów V4 i Ukrainy oraz włączenie go do oferty turystycznej regionów.
Realizacja projektu przyczyni się do zwrócenia uwagi opinii publicznej na problemy ochrony dziedzictwa historycznego i kulturowego, ale także pozwoli na systemowy charakter pracy w sferze kulturalnej, humanitarnej i turystycznej, w celu doskonalenia ich treści; pogłębi konstruktywną i wzajemnie korzystną współpracę w dziedzinie turystyki, kultury, edukacji, nauki itp.; przyczyni się do zwiększenia autorytetu i budowania pozytywnego wizerunku regionu.
